DE RENAISSANCE ( begon in de 14e eeuw in Italië en duurde tot en met de 16/17 eeuw in de r
est van Europa)
De renaissance betekent eigenlijk “Wedergeboorte (van de klassieke oudheid)”. In deze tijd vinden veel veranderingen plaats op het gebied van de kunst en het menselijk denken. Vele kunstvormen, wetenschappen en idealen ontwikkelen zich, waaronder de rijkunst. Door de vernieuwde interesse in teksten uit de klassieke oudheid, worden de geschriften van Xenophon weer actief gelezen en gebruikt.
In 1532 wordt de eerste rij-academie opgericht door Frederico Grisone. Hierdoor ontstond de mogelijkheid om de rijkunst sterk te verspreiden. Vele ruiters kunnen worden opgeleid door getalenteerde ruiters en op goed 
getrainde paarden. De dressuur wordt gezien als de basis voor de training van het paard, dat wordt opgeleid om te strijden in de oorlogen. Want ook in de Renaissance, waarin de koningen en vorsten nog voorop reden naar het strijdperk, heeft de rijkunst nog een praktisch karakter. Antoine de Pluvinel (1555-1620), een van de grootmeesters uit deze tijd, leidde paarden en koningen op.
In zijn boek “l`Instruction du Roy” wordt beschreven hoe hij koning Lodewijk XIII (de laatste koning die hij heeft opgeleid) opleidde.
Enkele van zijn standpunten waren:
• de dressuur was slechts de basis;
• de wapenoefeningen hadden de grootste prioriteit;
• de terre à terre was het hoofddoel (gevechtsgang). Je kon hiermee voorwaarts, zijwaarts, achterwaarts, wendingen maken of stops, of de levade inzetten
.
De terre à terre is een oefening die men vroeger veel reed. Nu weten weinig mensen nog maar van het bestaan van deze oefening.
Op veeloude afbeeldingen worden ruiter en paard afgebeeld in de terre à terre. Vaak denken mensen dat de schilders uit die tijd niet konden schilderen, omdat ze de beenzetting op het schilderij niet begrijpen.
Een zeer bekende uitspraak van Pluvinel was:
“De bevalligheid van het jonge paard is te vergelijken met de geur van bloesem, eenmaal verwelkt, keert zij nooit meer weer”
