Tic Tac - Een maand in training bij Klassiek Paardrijden 
20 juni 2011

Sinds 7 juni wordt Tic Tac een maand getraind bij Klassiek Paardrijden.

Doel
Echte problemen heeft de eigenares niet met Tictac.
Het doel van de training is gericht op het leggen van een goede basis, zodat zij daarmee weer verder kan, na een periode van minder intensieve training in de eerste helft van dit jaar.

Algemeen
Tic Tac is een brave, lieve merrie, die wat nerveus en afwachtend is, maar wel erg gehoorzaam en tegemoetkomend.

Na enkele dagen voelt ze zich al beter op haar gemak in haar tijdelijke onderkomen en gaat ze zich meer ontspannen. Aandacht vindt ze steeds leuker en ze zoekt steeds meer zelf toenadering.

Doordat ze zich steeds meer op haar gemak gaat voelen, komt er meer fysieke ontspanning in haar lichaam, vermindert het schrikken en verbetert de concentratie tijdens het werk.

Eerste bevindingen en observatie
Lateraal: Tic Tac is een linksgebogen paard

Horizontaal: Tic Tac loopt duidelijk op de voorhand. De rechter schouder is iets sterker ontwikkeld. Duidelijk zichtbaar is de ontwikkelde onderhals van Tic Tac.

Diagonaal: Door haar laterale buiging is het linkerachterbeen het stuwende been. Hierdoor wordt haar rechtervoorbeen zwaarder belast. De rechterschouder is ook enigszins zwaarder ontwikkeld.

Verticaal: Met name op de rechterhand, is de verticale scheefheid van Tic Tac goed zichtbaar.

Tijdens het werk
Zodra Tictac zich ontspant, blijkt dat ze eigenlijk de oefeningen aan de hand wel kent. Het probleem zit meer in het vinden van een horizontaal evenwicht in de beweging.

Haar achterbenen stuwen grotendeels en swingen niet genoeg voorwaarts richting het zwaartepunt. Hierdoor komt een groot deel van het gewicht op de voorhand en kan ze haar hals niet ver genoeg strekken in voorwaartse richting, zonder daarbij zwaar in de hand te worden.
Met name linksom is dit lastiger vanwege haar laterale buiging naar links.

Duidelijk zichtbaar verdwijnen haar voorbenen hierdoor onder het lichaam in plaats van ruim naar voren te stappen.

Het voorwaarts drijven heeft niet het gewenste effect van grotere bewegingen van de achterbenen, maar juist van snellere, kortere bewegingen of heeft tot gevolg dat ze aandraaft.
Een halve ophouding resulteert niet in het terugbrengen van het gewicht op het achterbeen, maar maakt haar zwaar en langzaam.

De verbinding van het been naar de hand komt niet op de goede manier door.
In plaats van dat het achterbeen de neus 'eruit drijft', maakt zij zich kort in de hals (krult op), laat haar rug vallen of wordt zwaar in de hand.

Dit alles heeft tot gevolg dat ze niet haar bovenlijnbespiering op de juiste manier aanspant, maar juist haar onderhals bespiering aanspant. Dit kan je goed zien aan de ontwikkelde bespiering van de onderhals.

Trainingsdoel
De focus ligt daarom op het voorwaarts brengen van de achterbenen naar het zwaartepunt, zodat ze haar hals voorwaarts uit gaat leggen en in de hand van de ruiter kan komen.

Hiervoor zet ik de 'voordeur' open (losse teugel) en vraag met zit en been of ze grotere passen voorwaarts wil gaan maken.
Door middel van de halve ophoudingen check ik of ze bij het sluiten van de hand terug wil komen op het achterbeen (het zwaartepunt terugbrengen) en bij het openen van mijn hand, mijn hand in de voorwaarts neerwaartse richting wil volgen.
Op die manier wordt de verbinding tussen de achterhand en de voorhand tot stand gebracht. Hierbij moet ze licht in de hand blijven, zodat ze horizontaal in balans blijft.

Zodra deze balans zich verbetert, zal ze zich steeds beter kunnen gaan ontspannen.

Wordt vervolgd!